NASI DOWÓDCY I ICH ZASTĘPCY

> DOWÓDCY<
     
 

Mjr Wiktor ZARUCKI

formował 1 Samodzielny Batalion Łączności
1 Korpusu Wojska Polskiego
i dowodził nim od sierpnia 1943 roku
formował i pełnił obowiązki dowódcy 1 Sam. Pułku Łączności
1 Armii Wojska Polskiego
 w okresie od kwietnia do maja 1944 roku.

 

 

 

Płk Romuald MALINOWSKI

Dowódca 1 Samodzielnego Pułku Łączności
1 Armii Wojska Polskiego

 w okresie od maja 1944 do 16 października 1944 roku.

 

 

 

 

 

Ppłk Wiktor ZARUCKI 

Dowódca 1 Samodzielnego Pułku Łączności
1 Armii Wojska Polskiego

 w okresie od października 1944
do jego rozwiązania we wrześniu 1945 roku.

 

 

 

 

 

 

Ppłk Józef GABSZEWICZ 

Dowódca Pułku Łączności MON
 w latach 1949 - 1952.

 

Oddelegowany z Armii Radzieckiej na dowódcę pułku.

 

 

 

Ppłk Henryk BOGDANOWICZ 

Dowódca Pułku Łączności MON
w latach 1954 - 1956.

 

 

 

 

 

Ppłk Henryk RYŚ 

Dowódca 5 Pułku Łączności
 w latach 1956 - 1964.

 

Żołnierz kampanii wrześniowej ... W pułku przeszedł różne stanowiska ....
od dowódcy kompanii poprzez Szefa Sztabu do Dowódcy Jednostki.

 

 

 

 

Płk Mieczysław KLUKA 

Dowódca  5 i po przemianowaniu 1 Pułku Łączności
w latach 1964-1971.

Płk Mieczysław KLUKA urodził się 11 maja 1921 roku w Krakowie. W maju 1939 roku przed wybuchem drugiej wojny światowej ukończył gimnazjum ogólnokształcące uzyskując maturę. W czasie okupacji pracował fizycznie.
  Jeszcze w czasie trwania wojny został w kwietniu 1945 roku powołany do służby wojskowej i skierowany do 2 zapasowego pułku łączności, a następnie do Oficerskiej Szkoły Łączności w Zamościu, którą ukończył w maju 1946 roku już w Sieradzu otrzymując promocję na stopień podporucznika.
  Awansując na kolejne stopnie wojskowe aż do stopnia pułkownika, przeszedł drogę od zastępcy dowódcy kompanii jeszcze w 5 pułku do jego dowódcy i Dowódcy 1 Pułku Łączności, w których dowodził przez prawie 8 lat. Ukończył w tym czasie roczny kurs doskonalenia w Wojskowej Akademii Technicznej jak również roczny kurs w Leningradzie. Pożegnawszy się z pułkiem w 1971 roku, pełnił dalej służbę w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie. Po przejściu w stan spoczynku w końcu 1977 roku jeszcze przeszło pięć lat piastował stanowisko starszego radcy w Departamencie Spraw Obronnych Ministerstwa Komunikacji.
  Doskonały dowódca i zasłużony wychowawca kilku pokoleń łącznościowców, wzorowy organizator pracy sztabowej, ceniony przełożony i serdeczny kolega. Na stałe zapisał się w pamięci kolegów – weteranów łącznościowców.
  Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem za udział w walkach o Berlin oraz licznymi medalami resortowymi. Aktywny członek Koła Nr 41 ZBŻZ i OR WP w Warszawie i współzałożyciel Światowego Związku Polskich Żołnierzy Łączności. Przez 9 lat był skarbnikiem Zarządu Koła Nr 41 ZBŻZ i OR WP W Warszawie, a przez 10 lat przewodniczącym Sądu Koleżeńskiego Światowego Związku Polskich Żołnierzy Łączności. Dwukrotnie wyróżniany Honorową Odznaką „Za Zasługi dla ZBŻZ” w 1988 i w 1996 roku oraz wpisem do Honorowej Księgi Zasłużonych dla Organizacji Mazowieckiej Związku w 1996 roku.
  Zmarł w Warszawie 11 stycznia 2008 roku. Został pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

 

Płk mgr inż. Stanisław MARKOWSKI

Dowódca 1 Pułku i 2 Brygady Łączności
w latach 1971-1978.


    Urodził się 11 października 1928 roku w Łęcku Wielkim. Szkołę powszechną i Liceum Ogólnokształcące ukończył w Mławie w 1945 roku a w 1948 kończy Liceum Elektroniczne w Gdańsku.
    W 1948 roku zostaje powołany do służby wojskowej do Szkolnego Pułku Radio w Zegrzu. Od 26 września 1950 roku po promocji do stopnia chorążego rozpoczyna zawodową służbę wojskową OSRŁ w Zegrzu. Dalszą służbę od 29.01.1953 r. kontynuuje jako dowódca plutonu szkolnego w 41 Pułku Artylerii Haubic w Gdańsku skąd od października 1955 zostaje skierowany na studia do Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie.
    Po ukończeniu WAT zostaje skierowany do dalszej służby w Szefostwie Wojsk Łączności MON. Po odbyciu w w okresie od kwietnia1966 do marca 1967 rocznej praktyki w 15 Pułku Radioliniowo-kablowym w Sieradzu, wraca do SWŁ MON na stanowisko Szefa Wydziału Przewodowo - radioliniowego.
    W 1971 roku (od 16 sierpnia) obejmuje obowiązki dowódcy 1 Pułku Łączności w Wałczu, który w 1976 przeformowuje, pełniąc dalej obowiązki dowódcy w 2 Brygadę Łączności. Po wielu sukcesach brygady 21 sierpnia 1978 roku przekazuje obowiązki dowódcy, płk Włodzimierzowi Augustynowiczowi i od 22 maja 1979 roku obejmuje stanowisko Głównego Specjalisty w SWŁ MON.
    W 1981 roku zostaje przeniesiony do Inspekcji Sił Zbrojnych, gdzie pełni obowiązki Szefa Zespołu Rodzajów Wojsk Sił Zbrojnych.
    W styczniu 1990 roku przechodzi na emeryturę zajmując się dalej sprzętem łączności, będąc Kustoszem powstałego przy Centrum Szkolenia Wojsk Łączności w Zegrzu - Muzeum Sprzętu Łączności. Zmarł 14 lutego 2015 roku w Legionowie.

 

Płk inż. Włodzimierz AUGUSTYNOWICZ

dowodził 2 Brygadą Łączności
w latach 1978-1989.


    Urodził się 4 października 1933 roku w Ciechanowie. W 1952 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące w Mławie a w 1956 roku Wydział Łączności Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie.
    Swą służbę wojskową rozpoczął w 7 Pułku Łączności w Bydgoszczy jako Szef Węzła Przewoźnego a od 1959 roku był zastępcą ds. technicznych (głównym inżynierem) Szefa Węzła Łączności Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
W latach 1967-72 był  Szefem Węzła Łączności POW a od 1972 roku organizował 12 Pułk Radioliniwo-kablowy w Świeciu nad Wisłą i objął jego dowództwo. W latach 1975-76 ukończył studia podyplomowe na Akademii Sztabu Generalnego. Dowództwo Brygady objął w 1978 roku a przekazał w 1989 roku płk Januszowi Modrzyńskiemu.
    Dalszą swą służbę kontynuował jako Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Bydgoszczy do czasu przeniesienia do rezerwy w 1991 roku.
   Zmarł 22 sierpnia 2005 roku w Szczecinie a pożegnaliśmy Go w Wałczu. Jego wojskowe tradycje rodzinne kontynuuje syn Piotr, pełniąc zawodową służbę wojskową w 100 Batalionie Łączności.

 

Płk dypl. Janusz MODRZYŃSKI

Dowódca 2 Brygadą Łączności
w latach 1989-1991.


Urodził się 1 stycznia 1941 roku w Nisku. Liceum Ogólnokształcące Ukończył w 1958 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Dalszą naukę kontynuował w Szkole Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu w latach 1961 - 1964. Po jej ukończeniu skierowany zostaje do służby w 5 Pułku Łączności - późniejszym 1 Pułku łączności w Wałczu.
W latach 1972 - 75 jest słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie. Po ukończeniu akademii obejmuje obowiązki dowódcy 42 Samodzielnego Batalionu Łączności Specjalnej w Łodzi.
Od roku 1982 pełni obowiązki dowódcy 4 Pułku Łączności w Bydgoszczy. W 1987 roku kończy Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategicze na Akademii Obrony Narodowej w Warszawie.
W 1989 roku zostaje wyznaczony na stanowisko Dowódcy 2 Brygady Łączności w Wałczu. Po 2 letnim pełnieniu tych obowiązków w 1991 roku przekazuje je płk Lechowi Zakrzewskiemu i odchodzi na emeryturę wracając do swego ostatniego miejsca zamieszkania. Zmarł 7 kwietnia 2013 roku w Bydgoszczy.

 

Płk dypl. Lech ZAKRZEWSKI

Dowódca 2 Brygadą Łączności
w latach 1991-1998.

    Urodził się 28 kwietnia 1949 roku w Kętrzynie. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Szczytnie w 1967 roku rozpoczął naukę w WSOWŁ - Zegrze w specjalności „rozpoznanie i przeciwdziałanie radioelektroniczne – nasłuch radiowy”. Po promocji na stopień oficerski został skierowany do 10 Saskiego Pułku Łączności we Wrocławiu jako dowódca plutonu aparatowni zdalnego sterowania (AZS) i odbioru słuchowego (K-4). Od roku 1972 do 1974 był dowódcą plutonu radiostacji średniej i dużej mocy. W okresie tym pracował jako instruktor szkolenia odbioru słuchowego żołnierzy i kadry kompanii radiowej.
W latach 1974-1975 skierowany został do pełnienia służby w Doraźnych Siłach Zbrojnych ONZ w Egipcie UNEF II na stanowisko dowódcy plutonu radiostacji dużej mocy R-110. W okresie tym odpowiadał za łączność radiową polskiego kontyngentu z krajem. Po powrocie do kraju w latach 1975-1978 pełnił obowiązki jako dowódca kompanii radiowej w 10 Saskim Pułku Łączności. W latach 1978-1981 był słuchaczem Wojskowej Akademii Łączności w Leningradzie. Po powrocie do kraju w latach 1981-1985 pełnił służbę w sztabie 15 Dywizji Zmechanizowanej na stanowisku Szefa Wydziału Łączności.
W latach 1985-1991 pełnił służbę na stanowisku dowódcy 24 Pułku Łączności w Kwidzynie.
W maju 1990 roku awansowany do stopnia pułkownika i w miesiącu wrześniu tego samego roku wyznaczony został na dowódcę 2 Brygady Łączności w Wałczu. W okresie tym: w latach 1991-1992 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno Strategiczne na Akademii Obrony Narodowej, w latach 1996-1997 ukończył kury języka angielskiego w Ośrodku Szkolenia Języków Obcych w Łodzi i kurs w Ośrodku Szkolenia Językowego w  Borden (Kanada). Zaś w roku 1998 skierowany został na 3 miesięczny kurs języka angielskiego do Lackland w USA, a następnie na studia podyplomowe w Akademii Wojennej Wojsk Lądowych USA. W związku z nieobecnością w kraju, sztandar brygady jego następcy płk Wojciechowi Reszce, w jego imieniu przekazał ppłk Marian Bobelak.
    W 1999 roku wyznaczony został na stanowisko Zastępcy Szefa Sztabu Dowództwa Wojsk Lądowych do spraw Operacyjnych, a następnie po reorganizacji Dowództwa Wojsk Lądowych, na stanowisko Szefa Zarządu Operacji Lądowych (G-3).
    W roku 2001 został skierowany na stanowisko Szefa Sztabu Dowództwa Pomorskiego Okręgu Wojskowego. W 2003 roku oddelegowano go do pełnienia służby w Kwaterze Głównej UNIFIL w Libanie na stanowisku Szefa Międzynarodowego Personelu Wojskowego misji ONZ.
    Po powrocie do kraju w kwietniu 2004 roku będąc w dyspozycji Dowódcy POW w dniu 31 marca 2005 roku przeniesiony został do rezerwy. Obecnie mieszka w Olsztynie.

 

Płk dypl. Wojciech RESZKA

Dowódca  2 Brygady Łączności
w latach 1999-2001.

Do jej rozwiązania w dniu 31 grudnia 2001 roku.

 

 

Powrót

Powrót do strony głównej